قارچ جادویی حاوی ترکیبات مخدری به نام سیلوسایبین و سیلوسین است (همچنین به نام های سیلوسایبین و سیلوسین نیز شناخته می شود).

اگر به سوء استفاده از قارچ جادویی ادامه دهید، ممکن است تنها با قارچ جادویی یا همان مجیک ماشروم قانع نشوید و در نهایت ممکن است از داروهای دیگر مانند محرک یا حشیش استفاده کنید.

مجیک ماشروم یا قارچ سیلوسایبین یک نوع قارچ روانگردان است که به دلیل داشتن ماده سیلوسایبین، اثرات روانی و تجربه عرفانی ایجاد می‌کند. این قارچ‌ها در بسیاری از کشورها غیرقانونی هستند، اما در برخی مناطق جهان جرمزدایی شده‌اند و برای مصارف پزشکی قانونی هستند.

خرید سیلوسایبین در ایران

در ایران، خرید سیلوسایبین از فروشندگان غیررسمی محلی یکی از راه‌های رایج است، اما این فروشندگان اعتبار کافی برای این ماده دارویی را ندارند.

سفارش آنلاین سیلوسایبین در ایران نیز امکان‌پذیر است، اما باید با احتیاط انجام شود زیرا ممکن است محصول تقلبی یا نامرغوب دریافت شود.

در برخی مناطق جهان، سیلوسایبین در آینده نزدیک احتمالاً غیرقابل تعقیب خواهد بود و در سایر نقاط جهان آرام‌آرام مرسوم خواهد شد، اما احتمال قانونی شدن آن برای مصارف تفریحی بعید است و صرفاً برای مصارف پزشکی قانونی خواهد بود.

عوارض مصرف مجیک ماشروم

مصرف سیلوسایبین می‌تواند عوارض جسمی و روانی داشته باشد، از جمله:

عوارض جسمی: گشادی مردمک چشم، خواب‌آلودگی، سردرد، گرفتگی شکم، افزایش ضربان قلب و فشار خون

عوارض روانی: هذیان، توهم، وحشت، تشنج نادر در افراد مبتلا به اختلالات تشنجی

استفاده درمانی از سیلوسایبین

سیلوسایبین به‌عنوان ابزاری برای توسعه فردی و درمان برخی بیماری‌ها مانند افسردگی، PTSD و اضطراب وجودی استفاده می‌شود. مصرف کنترل‌شده آن تحت نظارت متخصصان توصیه می‌شود تا از بروز عوارض جانبی جلوگیری شود.

سیلوسایبین، یک ترکیب روانگردان است که در قارچ‌های مجیک ماشروم یافت می‌شود. این ترکیب می‌تواند در افراد مختلف اثرات مختلفی داشته باشد، از جمله تجربه عمیق اندوه، انزوا، اضطراب، وحشت، و حتی سرخوشی خفیف. مصرف سیلوسایبین می‌تواند در افراد مختلف اثرات مخرب داشته باشد، از جمله افسردگی، اضطراب، و حتی وابستگی.

اثرات روانی سیلوسایبین می‌توانند شامل احساس تحریف شده از زمان، مکان و واقعیت، احساس سرخوشی، توهم (بصری یا شنیداری)، داشتن تجربیات درون گرایانه (معنوی)، واکنشهای پانیک (وحشت)، مشکل در فکر کردن و تمرکز، اخلال در قضاوت، پارانویا (بدگمانی)، روان پریشی، و عصبانیت باشند.

عوارض سیلوسایبین می‌توانند شامل تهوع، اضطراب، توهمات، حملات وحشت، و حتی وابستگی باشند. مصرف سیلوسایبین برای افراد با سابقهی اختلالات روانی خاص، بیماریهای قلبی و زنان باردار یا شیرده ممنوع است.

مصرف سیلوسایبین می‌تواند در افراد مختلف اثرات مخرب داشته باشد. مصرف این قارچ‌ها می‌تواند در افراد مختلف اثرات مخرب داشته باشند، از جمله افسردگی، اضطراب، و حتی وابستگی. مصرف سیلوسایبین می‌تواند در افراد مختلف اثرات مخرب داشته باشد، از جمله افسردگی، اضطراب، و حتی وابستگی.

درمان عوارض سیلوسایبین می‌تواند شامل مشاوره با روانکاو یا روانپزشک، مصرف دارو، و انجام فعالیت‌های فیزیکی باشد. مصرف سیلوسایبین می‌تواند در افراد مختلف اثرات مخرب داشته باشد، از جمله افسردگی، اضطراب، و حتی وابستگی.

عوارض مخدر سیلوسایبین می‌توانند شامل توهم، هذیان، وحشت، تشنج، و حتی وابستگی باشند. مصرف سیلوسایبین می‌تواند در افراد مختلف اثرات مخرب داشته باشد، از جمله افسردگی، اضطراب، و حتی وابستگی.

عوارض مخدر سیلوسایبین در طبیعت می‌توانند شامل توهم، هذیان، وحشت، تشنج، و حتی وابستگی باشند. مصرف سیلوسایبین می‌تواند در افراد مختلف اثرات مخرب داشته باشد، از جمله افسردگی، اضطراب، و حتی وابستگی.

عوارض مخدر سیلوسایبین در خانه می‌توانند شامل توهم، هذیان، وحشت، تشنج، و حتی وابستگی باشند. مصرف سیلوسایبین می‌تواند در افراد مختلف اثرات مخرب داشته باشد، از جمله افسردگی، اضطراب، و حتی وابستگی.

عوارض مخدر سیلوسایبین در طبیعت و خانه می‌توانند شامل توهم، هذیان، وحشت، تشنج، و حتی وابستگی باشند. مصرف سیلوسایبین می‌تواند در افراد مختلف اثرات مخرب داشته باشد، از جمله افسردگی، اضطراب، و حتی وابستگی.

Share

Rewrite

خلاصه

چندین خط شواهد نشان می دهد که توهم زاهای کلاسیک (آگونیست 5HT2A) اثرات بالینی مرتبط در اعتیاد به الکل و مواد مخدر دارند. اگرچه مطالعات اخیر اثرات سیلوسایبین را در جمعیت های مختلف بررسی کرده اند، اما هیچ مطالعه ای در مورد اثربخشی سیلوسایبین برای وابستگی به الکل وجود نداشته است. ما یک مطالعه اثبات مفهوم تک گروهی را برای تعیین کمیت اثرات حاد سیلوسایبین در شرکت کنندگان وابسته به الکل و ارائه نتایج اولیه و داده های ایمنی انجام دادیم. ده داوطلب با وابستگی به الکل DSM-IV، سیلوسایبین خوراکی را در یک یا دو جلسه تحت نظارت، علاوه بر جلسات درمانی تقویت انگیزشی و درمانی که به آمادگی برای جلسات سیلوسایبین اختصاص داده شده بود، دریافت کردند. پاسخ‌های شرکت‌کنندگان به سیلوسایبین از نظر کیفی مشابه پاسخ‌هایی بود که در سایر جمعیت‌ها توضیح داده شد. پرهیز در 4 هفته اول درمان (زمانی که شرکت کنندگان هنوز سیلوسایبین دریافت نکرده بودند) به طور قابل توجهی افزایش پیدا نکرد، اما پس از تجویز سیلوسایبین به طور قابل توجهی افزایش یافت (05/0p<). افزایش تا حد زیادی در پیگیری تا 36 هفته حفظ شد. شدت اثرات در اولین جلسه سیلوسایبین (در هفته 4) به شدت تغییر در نوشیدن را در هفته های 5-8 (r = 0.76 تا r = 0.89) پیش بینی کرد و همچنین کاهش ولع مصرف و افزایش خودکارآمدی پرهیز را در هفته 5 پیش بینی کرد. هیچ عارضه جانبی قابل توجهی مربوط به درمان وجود نداشت. این یافته‌های اولیه دلیلی قوی برای آزمایش‌های کنترل‌شده با نمونه‌های بزرگ‌تر برای بررسی اثربخشی و مکانیسم‌ها ارائه می‌کند.

نتایج قابل توجه

ویژگی شخصیتی روان رنجوری کاهش یافت، در حالی که ویژگی‌های برون‌گرایی، وظیفه‌شناسی (سطح روند)، و گشودگی همگی از ابتدا تا پیگیری 3 ماهه پس از درمان تسهیل‌شده با سیلوسایبین برای افسردگی مقاوم به درمان افزایش یافتند.

یک تجزیه و تحلیل اکتشافی نشان داد که درجه بینش در طول تجربه روانگردان، تغییرات روان رنجوری و برون گرایی را پیش بینی می کند.

در جایی که تغییرات در روان رنجوری و وظیفه‌شناسی با آنچه قبلاً در بین بیمارانی که به درمان ضد افسردگی پاسخ می‌دهند مطابقت دارد، افزایش آشکار برون‌گرایی و گشودگی ممکن است اثری خاص‌تر برای درمان با روان‌گردان باشد.

محدودیت ها

حجم نمونه نسبتاً کوچک از 20 بیمار مبتلا به افسردگی مقاوم به درمان.

طراحی برچسب باز و عدم وجود شرایط کنترل.

دو سوم از بیماران در این مطالعه مرد بودند، که برون یابی را به جمعیت عمومی محدود می کند که در آن میزان افسردگی مقاوم به درمان در زنان نسبت به مردان بسیار بیشتر است.